سرای غزل

چَرخی زَندِگی (مَحلّی)

دَسدا رو هر کی کا هَشتی قاتَقوش خونی دِلِس
چَرخی زَندِگیش  مُدوم  یا تاب دَرِد  یا پَنچِلِس

خوش به حالی کَلِه جَحفِر کا توو عالَم حَپَروت
روزا شب وِلُووِسا توو فکری دُوزی چاقالِس

بعضی مَردوم دُرُسِس کا خِیلیشون یِه قابلَمِس
با  اونا  کار  نَدَریم ، طِرِف  مُو  شَخصی گِمِلِس

تو کا رِیسی بیا وا یِه کار بَروش پیدا بوکون
اَی جِوونی مَردوما یِه وَخ دیدی تو شَر وِلِس

با بِچا اَمروزی خیلی نَرم می باد کا خورد کونی
توو  روشون  کاراشونا نیار نگو ، اِلِس بِلِس

دیگه هَمرَفته چِشاش از این موبایلا بی صَحَب
بِچِمون  بَس  می زند شَبَندِه روزی توش پِلِس

یکی بِم گُف کا زودی بُر به حکیم نشون بده
این قُلمبه کا توو کَتّس آ میگوی کا دُشوِلِس

بِپا  کا  یِه وَخ نَیُفتِد سَرا کارود  با  حَکیم
تا می یَی بِخُود بی یَی پاواد تا گَردن توو گِلِس

اینکا مُفتی می بینی گِل دَس فلانی اوفتادس
دل مَنی دَر بِدَرِس  کا  عَینی  کاغِذ  موچالِس

واسع از خواب و خُراکوش میزند کا شِعر بوگد
آما فایدِش چیچیه،پُشتی سَروش میگند چِلِس

#سید_علی_کهنگی  مهر1403
@sayedalikahangi